Seria Heroes of Might and Magic jest niezwykle popularna nawet wiele lat po premierze pierwszej części. To wciągająca rozgrywka, ciekawy świat i przemyślane detale. Niestety, nie wszystkie części kultowej serii zostały pozytywnie przyjęte przez graczy. Która odsłona była najlepsza?
Po wydaniu gra otrzymała mieszane recenzje od graczy. Większość z nich narzekała na problemy techniczne, nijaki styl, puste mapy i dziwny interfejs. Wśród plusów wskazywano system rozwoju postaci i powrót funkcji usuniętych w szóstej części. 5 października 2016 roku z powodu dalszej krytyki Ubisoft ogłosił zakończenie wsparcia technicznego dla Heroes VII. Była to więc ostateczna i najgorsza odsłona serii.
Głównym problemem szóstki było maksymalne cięcie zawartości. Pożegnano drogocenne kamienie, rtęć i siarkę, a także konieczność zajmowania kopalni. Zmiany dotknęły także miast – to, co stanowiło o charakterze gry, zostało okrojone do małego okienka ze słabej jakości grafiką i zestawem zakładek do budowy, najmu wojsk czy handlu. Dla graczy było to wielkie rozczarowanie.
Pierwsza część położyła fundamenty pod całą serię. Fabuła gry była bardzo prosta – o tron władcy całego kontynentu mogło walczyć maksymalnie czterech graczy. Każdy z nich miał do dyspozycji swój zamek, który mógł rozwijać dzięki zebranym surowcom. Gra miała przyjemną grafikę i nieskomplikowane mechaniki, a także edytor do tworzenia własnych map.
Czwórka okazała się sukcesem, choć nie zabrakło głosów krytyki. Graczom nie spodobał się zmieniony system walki i banalność niektórych kampanii. Z drugiej strony grę chwalono za elementy graficzne i muzykę łączącą brzmienia celtyckie i arie operowe – ścieżka dźwiękowa czwartej części jest uznawana przez wielu graczy za najlepszą w całej serii.
Grafika i dźwięk na najwyższym poziomie – była nawet osobna płyta ze ścieżką dźwiękową. Dodano kilka nowych funkcji: nowe miasta, ulepszenia stworzeń, umiejętności, a także dobry edytor map. Wkład pierwszej gry w sukces serii Heroes of Might and Magic był dość duży, ale ulepszona grafika i balans drugiej części sprawiły, że stała się ona znacznie popularniejsza. Dwójka przetrwała próbę czasu – pomimo upływu lat rozgrywka nadal przynosi dużo frajdy, a grafika wygląda dobrze.
Ogólnie gra nie zmieniła się w porównaniu do swoich poprzedniczek – rozgrywka nadal opiera się na zdobywaniu zamków, taktycznej alokacji zasobów i prowadzeniu walk. Grafika znacznie się zmieniła, stała się bardzo jasna i kolorowa – dla niektórych była to zaleta, dla innych wada. Kampanie były ciekawe i różnorodne, a między zadaniami i kluczowymi momentami gracze mogli oglądać ładne animacje. Ciekawostką jest to, że początkowo Ubisoft planował przenieść grę do gatunku strategii czasu rzeczywistego, ale przywołując doświadczenia z czwartej części, porzucił ten pomysł.
Na liście najlepszych gier z serii ta zajmuje pierwsze miejsce. Gracze nazywają ją idealną strategią turową. Twórcy zachowali niemal wszystkie ulepszenia z poprzedniej części i dodali ciekawe innowacje, takie jak specjalne umiejętności bohaterów. W efekcie bohaterowie stali się bardziej interesującymi, odrębnymi osobowościami, a nie tylko postaciami bez twarzy. Jednocześnie sama istota gry nie uległa zbyt dużym zmianom. Po prostu stała się bardziej różnorodna i bogata. Ponadto fabuła kampanii wymusza nierozerwalne podążanie za nią i reagowanie na poczynania zarówno sojuszników, jak i wrogów.
Zdj. główne: ubisoft.com
